Ik weet natuurlijk niet of je het gehoord hebt, maar, weet je… kom eens wat dichterbij dan hoor je me beter…. Het zit namelijk zo dat als je iets wilt, dan moet je vaak ook kiezen hoe je dat wilt. En wordt het snel onoverzichtelijk en soms moeilijk. Want wat is beter?
Ik hou zelf erg van de persoonlijke ontmoeting, de interactie in een besloten setting en de hoge mate waarin je samen de diepte in kan als je binnen die afgeschermde cocon naar een vaak zeer persoonlijk pijnpunt of onderwerp kijkt.
Het is erg mooi als je ziet hoe iemand tot rust komt of juist opleeft als er antwoorden komen op stressvolle gebeurtenissen of beweging komt in een al langer vastzittende situatie of emotie.
Een deel van mijn werk als medium en spiritueel begeleider bestaat uit precies dat soort ontmoetingen. Heerlijk om te doen, zelfs als de emoties soms zwaar en moedig zijn.
Wat ik ook graag doe en vaak gedaan heb is werken met groepen. Natuurlijk weet je als je me langer volgt dat ik cursussen geef, maar dat is niet alles. Beurzen, media-optredens en het werken in zalen met groepen is ook heerlijk om te doen.
Anders dan de intieme cocon van een een-op-een sessie, natuurlijk, maar met voor mij de toegevoegde waarde dat ik in een keer meer mensen kan helpen.
Soms kom ik als medium en stem af op wie/wat er in de zaal aanwezig is, andere keren houd ik lezingen. Heel divers en steeds weer andere groepen en situaties. Erg leuk en leerzaam, maar vaak ook indrukwekkend.
Je mag hierbij denken aan groepen vanaf 7 personen en groter. Soms wordt ik uitgenodigd omdat iemand een paranormale beurs organiseert, maar het komt ook voor dat een groep spirituele vrienden voor zichzelf een thema-avond of -dag organiseert en denkt aan een medium of paragnost.
Een aantal jaar geleden hield ik op een grote paranormale beur een lezing over Nieuwetijdskinderen, en natuurlijk was daarbij ruimte voor het publiek om vragen te stellen over hun eigen kinderen.
Een drukke bedoeling, want er waren veel ouders met vragen. Nieuwentijdskinderen hebben vaak behoorlijk wat aanpassingsproblemen, omdat ze gevoeliger zijn dan anderen en regelmatig moeite hebben om aan te sluiten op andere kinderen die hun gevoeligheid missen.
Voor ouders geeft dat specifieke zorgen, en aandachtsgebieden, en het is logisch dat de aanwezige ouders hierover meer wilde weten. En misschien deels ook geruststelling zochten in hun eigen ervaring en beschermende intentie als ouder.
Ik herinner me die keer een mevrouw met haar zoontje Sven, die volgens haar verhaal, zonder enige aanwijsbare reden, wel erg opstandig en agressief kon zijn. Natuurlijk worstelde ze daarmee, en zocht handvatten om ermee om te gaan en een oorzaak.
Ik kon haar vertellen dat het gedrag te maken had met nog een kindje in het gezin, die na Sven was geboren, en alle aandacht kreeg van zijn ouders. Zij werd eerst stil en kreeg meteen tranen in haar ogen, en vertelde vervolgens over haar andere jongere zoontje Lars.
Lars was geboren met een hartafwijking en had speciale zorg nodig. En inderdaad ging daardoor veel aandacht naar Lars toe, en hadden ze soms wat minder aandacht voor Sven.
Ze begreep nu dat het gedrag van Sven alleen maar aandacht vroeg voor zijn behoefte aan contact met zijn ouders. Het was haar daarmee meteen duidelijk en ze nam zich voor om hier met haar man verder rekening mee te houden.
Later hoorde ik dat het daarna beter ging.
Tijdens een ander optreden kreeg ik een vraag over Amber, toen 6 jaar oud. Amber zag regelmatig een aanwezigheid op haar slaapkamertje. Het was een donkere schim, waar ze erg bang van was geworden. Ze durfde nauwelijks nog in haar eigen slaapkamer te spelen, laat staan te gaan slapen, waardoor ze al maanden bij haar ouders in bed sliep.
Dit kon uiteraard zo niet langer doorgaan. Ik heb toen deze aanwezigheid toen ook zelf waargenomen, en heb er ter plekke mee gewerkt.
Van de moeder, die daarna nog regelmatig in mijn praktijk is geweest, heb ik achteraf gehoord dat Amber sindsdien weer heerlijk in haar eigen bed heeft geslapen. Amber is inmiddels een vrolijke tiener.
In dergelijke bijeenkomsten kan ik niet altijd alle aanwezigen helpen in hun persoonlijke vraag of verhaal, daar is de groep soms te groot voor. Maar ik heb ook uit terugkoppeling geleerd dat elke deelnemer altijd wel iets meeneemt uit de lezing of bijeenkomst.
Vaak komt dat door herkenning met anderen die wel hun vraag persoonlijk hebben onderzocht, en soms verandert er gewoon iets zonder dat het zo duidelijk is waarom en hoe. Als medium weet ik dat ik daar vertrouwen in kan hebben, en dat het altijd iets goeds brengt voor iedereen.
Meestal krijgt een medium meer door dan gegeven een omgeving zomaar eruit geflapt kan worden. Helemaal in groepen is dat een onderwerp van zorgvuldigheid. Echte gevoelige privé-boodschappen hou ik dan nog even terug en zorg dat ik dan achteraf nog even contact krijg met de persoon in kwestie om dat alsnog te delen. Niet alles is perse voor de groep.
Zo heb ik een keer gewerkt met Annemarie, die door haar vriendin José was meegenomen naar een zaalbijeenkomst. Annemarie was kort daarvoor weduwe geworden, doordat haar man zichzelf had gedood. Een gevoelig onderwerp natuurlijk, met veel emotie.
Annemarie zat, zoals veel nabestaanden in een dergelijke situatie, met veel vragen en twijfels en begreep niet hoe het zover had kunnen komen. Ze stond er nu alleen voor met een aantal kinderen die nog heel jong waren, en had geen rust gevonden in de gebeurtenissen. Ze voelde zich verward, boos en verdrietig.
Huilend ging Annemarie staan en kwam hortend en stotend met haar verhaal. Misschien met meer wanhoop dan moed, maar een dappere verschijning in al haar kwetsbaarheid. Ik ben diep onder de indruk van een dergelijke eerlijke kwetsbaarheid, maar blijf ook afgestemd op de energieën en wat ik doorkrijg.
Toen ze me de naam van haar overleden man gaf, kreeg ik meteen te zien en voelen hoe hij was overleden. Dit was beslist geen fijne gebeurtenis geweest, en er kwamen ook antwoorden door over de reden van zijn dodelijke besluit.
Ofschoon Annemarie haar situatie en pijn publiekelijk had gedeeld, voelde het voor mij als iets dat ik niet zomaar mocht delen in een zaal vol anderen.
Ik heb gezocht naar een meer discrete communicatie en heb haar verteld dat haar man zeker aanwezig was en heb aangeboden daar na de bijeenkomst één-op-één nog op verder door te gaan.
Na de bijeenkomst heeft ze met de aanvullende informatie meer begrip gekregen over het vroege heengaan van haar man, en een stuk rust gevonden. En ofschoon ze het daarna af en toe nog moeilijk vond, hield ze zich goed en kon later weer schaterlachen.
Het is fijn als je iemand in dit soort diep leed mag helpen, en soms mag je iemand wat langer volgen en de uitkomst van je werk ervaren.
Ik hoop dat je in het bovenstaande wat inspiratie hebt gevonden, en misschien lijkt het je wat om één-op-één eens met me te werken of om een groepsbijeenkomst te organiseren of bij te wonen.
Neem in dat geval even contact met me op via de formulieren op deze site. Ik denk dan graag met je mee, of we spreken gewoon iets af.
Als je iets wilt organiseren dan kan dat altijd, mits het qua tijdstip in mijn agenda past. De kosten daarvan worden op basis van offerte afgestemd, en zijn afhankelijk van de plaats, het aantal deelnemers, en wat je precies in gedachten hebt.
Ik heb er alle vertrouwen in dat ik je daarin zal kunnen bijstaan, en neem ook in dat geval tijdig eens contact op zodat ik met je kan meedenken over een passende invulling. Doordat ik al wat langer actief ben als medium, heb ik soms suggesties waar je mogelijk nog niet aan hebt gedacht.
Graag tot gauw,
Tineke van Urk
Ofschoon bovenstaande casussen gebaseerd zijn op waargebeurde ontmoetingen, heb ik de details en namen natuurlijk veranderd om herkenning te voorkomen. De privacy van mijn cliënten is gewaarborgd.
Geef een reactie