Een yoga-meester ging eens met zeven leerlingen een ochtendwandeling maken, terwijl de dauw nog over het land lag. Na enige tijd brak de zon door en de dauwdruppels schitterden dat het een lust was. Bij een grote dauwdruppel liet de meester halt houden. Hij schaarde zijn leerlingen zo rond de druppel dat de zon er op bleef schijnen en vroeg hen toen welke kleur de druppel had.
Rood zei de eerste, oranje de tweede, geel de derde, groen de vierde, blauw de vijfde, paars de zesde en de zevende zei violet. Ze stonden verbaasd over deze verschillen en aangezien ze allen zeker waren dat ze het goede zagen, kregen ze bijna ruzie.
Toen liet de meester ze enige keren van plaats verwisselen en langzaam drong het door, dat ondanks de verschillen, zij toch allen de waarheid hadden gesproken.
En nu zei de goeroe: Laat dit een les zijn om nooit kritiek op elkaars levenshouding te hebben, want hoe je het leven ziet, hangt af van het standpunt waarin je in dit leven geplaatst bent. Zelfs zij die het licht zoeken of al enigermate gevonden hebben, kunnen de waarheid verschillend zien.
De waarheid
De goeroe vervolgde: “Jullie hebben allemaal zo-even een ander deel van het licht gevonden en dat voor de volle waarheid aangezien. Laat je mede-pelgrims in volle vrijheid hun eigen weg bewandelen, hun eigen plaats innemen en hun eigen deel van het licht waarnemen.
Je hebt alleen je eigen waarheid nodig. Want te samen vormen wij het werkelijke licht, de volle waarheid. Tot jij zelf een van de groten geworden bent en de zeven kleuren in één kunt waarnemen zal je bij iedere wedergeboorte een ander standpunt innemen en de waarheid op een andere manier zien tot dat je de volle waarheid kent.
Je medemensen aanvallen omdat zij een andere kleur van het licht waarnemen is daarom jezelf aanvallen. Wees daarom niet alleen tolerant, wat betekend het dulden van een andermans mening, maar wees zelfs blij, dat er andere meningen zijn.
Zolang je nog niet zelf het volle licht kunt zien, heb je mensen nodig om als groep de totale waarheid te kunnen ontdekken”.
(bron onbekend)
Marja Ebbinkhuijsen-Romberg
Dit vond ik een prachtig en treffend verhaaltje ! 🙂 Precies zoals het is en heel mooi en duidelijk uitgelegd .
Tineke
Dankjewel voor je reactie Marja 🙂