Ik loop door een straat, uit het boek van leven en sterven

Het gedicht met de titel “Ik loop door een straat” komt uit het Tibetaanse boek van leven en sterven. Ik kocht het jaren geleden. Het boek geeft op een duidelijke en inspirerende manier inzicht en beoefening in meditatie, karma en wedergeboorte (reïncarnatie), mededogen en stervensbegeleiding. Er staan ook mooie oefeningen in het boek, om jezelf en een ander te helpen met een bepaald proces.

Het gedicht “Ik loop door een straat” raakte me, het voelde, alsof het op mijn lijf was geschreven. Mijn ogen werden geopend. Het gaat over menselijke patronen en bewustwording.

Ik loop door een straat

Ik loop door een straat.

Er is een diep gat in het trottoir.
Ik val erin.
Ik ben verloren…ik ben radeloos.
Het is mijn schuld niet.
Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden.

Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik doe alsof ik het niet zie.
Ik val er weer in.
Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plek ben.
Maar het is mijn schuld niet.
Het duurt nog lang voordat ik eruit ben.

Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik zie dat het er is.
Ik val er weer in…het is een gewoonte. Mijn ogen zijn open.

Ik weet waar ik ben.
Het is mijn schuld.
Ik kom er direct uit.

Ik loop door dezelfde straat.
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik loop eromheen.

Ik loop door een andere straat.

Uit het Tibetaanse boek van leven en sterven
Sogyal Rinpoche.

Nadat ik bovenstaande tekst had gelezen, besloot ik hulp in te roepen en heb daarom “familieopstellingen” gedaan bij een zeer goede begeleider. Wauw, wat mooi en bijzonder! Ik kan oprecht zeggen, dat het mijn leven heeft gered.