Praten met dieren

Rianne ligt in haar bedje en denkt terug aan haar avontuur in het bos. Ze was toen een beetje verdwaald en dankzij Moeder Deva en kabouter Barabas, die daar in dat bos wonen, vond ze de weg weer terug naar huis. Zij kunnen praten met dieren, echt waar.

Rianne is erg blij dat ze kabouter Barabas heeft ontmoet. Eigenlijk heeft ze altijd al gedacht dat kabouters echt bestaan, maar als ze dat eens vertelde tegen haar beste vriendinnetje, werd ze uitgelachen. Ook haar vader en moeder geloofden haar niet echt, maar weet je, Rianne vindt dat niet zo erg meer, want zij weet dat het wel zo is. Ze heeft hem immers zelf gezien.

Ze denkt aan de dieren en de Elven die in het bos wonen. Kabouter Barabas had haar gezegd dat ze goed vanbinnen moest luisteren om ze te horen. Eerst begreep ze niet zo goed wat hij bedoelde, maar toen ze haar best deed niet zo veel te denken en meer te gaan voelen, kwamen als vanzelf de woorden. Zo werkte dat dus.

Poes komt boven

En nu ligt Rianne in haar bedje en denkt ze aan dit alles. Opeens schrikt ze even, want Poes is stiekem naar boven gekomen, springt op het bed en wil graag bij haar gaan liggen. Eigenlijk mag het niet van mama, maar Rianne vindt het wel even fijn dat Poes erbij komt liggen.

Rianne ligt op haar zij en Poes is lekker gaan liggen tegen haar buik. Ze gaat Poes aaien en praat er zachtjes tegen, want ze wil niet dat mama of papa hoort dat Poes boven is.

Hè, het lijkt wel alsof Poes haar begrijpt. Ze reageert met haar oortjes en kijkt heel lief naar haar. Nu denkt Rianne terug aan kabouter Barabas en de dieren in het bos en ze gaat nu zonder geluid tegen Poes praten, dus gewoon in haarzelf.

Praten met dieren

Maar wat gebeurt er nu? Poes geeft antwoord. Of houdt ze zichzelf nu voor de gek? Nee, ze hoort toch echt dat Poes zegt dat ze het erg fijn vindt dat ze even op het bed mag blijven liggen is en dat ze Rianne een erg lief meisje vind. Poes zegt dat ze op Rianne zal passen en dat ze nu zo lekker moet gaan slapen. Morgen moet ze immers weer op tijd uit bed om naar school toe te gaan.

Ze wordt hier zo blij van, ze kan net als kabouter Barabas praten met dieren! Ze denkt dat ze het wel tegen mama zal zeggen, maar nu nog even niet. Misschien zou mama het zelf ook wel kunnen, als ze dat zou willen. Ja, dat kan natuurlijk best. Maar dan moet mama eerst wat rustiger worden, want ze is best druk in haar hoofd. Als je rustiger bent, kan je beter naar de dieren luisteren.

De oogjes van Rianne zijn nu erg moe en blijven dicht. In haar zelf groet en zwaait ze nog even naar de dieren in het bos. Even lijkt het erop alsof ze kabouter Barabas voor zich ziet en dat hij glimlachend knikt, maar dat wil Rianne nu niet geloven dat dat echt waar kan zijn. Ze droomt vast al, denkt ze. En met deze gedachte valt ze in slaap.

Slaap zacht Rianne.

Wil je papa of mama ook leren “praten met dieren”, dan moeten ze even op deze link klikken.

Dit was het tweede verhaal van een langere reeks. Het eerste verhaal is geschreven door de inmiddels overleden Hedwig Schaafsma en ik heb het stokje overgenomen. Ik vind het erg leuk om te doen en net als Hedwig kan ik hier mijn eigen kinds-ervaringen in kwijt. De verhalen zijn bedoeld voor kleine en grote kinderen. Laat je hieronder een reactie achter? Dat zou ik erg fijn vinden. Alvast bedankt!