Dit is een blog over hoe belangrijk het is om vol te houden, ongeacht hoeveel misstanden je hebt (mee)gemaakt in het verleden. Want mensen, gedragen zich soms net als een olifant.
We kennen allemaal wel iemand die een burn-out heeft (gehad) of zelfs depressief is (geweest). Misschien heb je het zelf al eens meegemaakt. Ik kan er over meepraten, hoewel het al lang geleden is geweest, rond 2002. Dat was geen fijne tijd. De cirkel om me heen was maar klein, want ik vond dat erg veilig. Op een gegeven moment durfde ik zelfs mijn huis niet meer uit. Geen behoefte hebbend aan veranderingen, want dat is wat er zal gaan gebeuren, buiten die veilige cirkel. Altijd maar leven zoals ik was gewend, altijd binnen mijn eigen comfortzone blijven, niet op zoek gaan naar meer uitdagingen. De angst is vaak te groot voor veranderingen. En soms, heel soms heb ik daar ook nog last van.
En zo ging het leven dag na dag voorbij, zonder echt te kunnen genieten. Tot de dag dat ik 40 jaar werd. Ik werd die ochtend wakker en het was tijd voor veranderingen. Wat er toen gebeurde, lees je hier. Omdat ik een vechter bleek te zijn, ben ik er gelukkig weer uitgekomen.
Herken je hier iets in voor jezelf of een naaste? Is het niet eens tijd om uit te breken? Of laat je het voortduren, en blijf je leven als de olifant in het onderstaand verhaal?
De olifant en het touw
Een man was op vakantie in Afrika. Op een dag zag hij hoe de olifanten voorbij liepen. Tot zijn grote verbazing zag hij dat deze reusachtige sterke dieren vast werden gehouden door slechts een klein touw, gebonden aan hun voorste been. Uiteraard konden ze gemakkelijk elk moment weglopen, maar dat deden ze niet.
Toen zag hij een begeleider en vroeg hem, hoe kan het dat geen enkele olifant een poging doet om los te breken.
De begeleider legde uit: “Als de olifanten nog erg jong zijn, gebruiken we hetzelfde touw om hen vast te binden, en op dat moment is het genoeg om ze te houden. Geleidelijk groeien ze op, worden sterker, maar toch proberen ze nooit om weg te komen, omdat ze geloven dat het touw hen nog zal houden.”
De man was verbijsterd. Deze sterke dieren konden zich elk moment bevrijden, maar dat deden ze niet, omdat ze geloofden dat dit onmogelijk was.
Soms zijn mensen net zoals olifanten, zoals ze handelen na hun eerste tegenslag.
En ons denken, voelen en doen is op deze aannames gebaseerd. Terwijl we nu als volwassene, net als de volwassen olifant, veel meer mogelijkheden tot onze beschikking hebben als toen we kind waren en nu wel iets anders kunnen kiezen. Alleen we doen het niet, omdat we er niet bij stil staan of domweg geloven dat het TOCH niet kan.
Of toch wel?
Laat je reactie hieronder achter.
Misschien voel je een behoefte aan begeleiding, klik dan hier (consult) of familieopstellingen.
Wauw! Vorige week ben ik terug gekomen van een vakantie naar Zuid Afrika. hier heb ik kennis mogen maken met een olifant, heb hem mogen aanraken en voelen, gevoerd, mee gemaakt en mee gewandeld (slurf aan hand). Wat was dit bijzonder! Deze hele ervaring heeft mij diep geraakt en verandert.
Voorheen had ik een kasteel om mijn hart gebouwd om deze te beschermen, waaardoor ik geen connecties voelde, iedereennop afstand hield…. gister (door middel van een hapto sessie) werd mij duidelijk wat deze olifant zo bijzonder maakte, de situatie met het dier zo speciaal maakte wat niet te omschrijven is. In mum van tijd heeft hij mijn hele kasteel afgebroken!
Ik voel me vele male vrijer als ooit te voren, minder angsten en veel meer geloof in mijzelf.
Ik die vast zat aan dat zelfde stuk touw!
Wat een prachtig beest!
Hallo Laura, bedankt voor je prachtige reactie. Wat mooi, wat bijzonder! Koester deze ervaring!!