Vandaag vertel ik je het verhaal van een blinde vrouw en haar liefhebbende vriend. Het is een verhaal dat ik op Internet tegenkwam en dat me verraste en ook wat schokte en ontzette. Het is een heel kort verhaal, slechts een paar regels. Lees het eens en ervaar hoe het thema je raakt.
Het verhaal gaat over de onvoorwaardelijke liefde van een persoon naar een ander, een liefde die grenzeloze zelfopoffering mogelijk maakt. Het is misschien fantasie, maar dit soort opoffering bestaat ook. Het werkt alleen niet altijd uit zoals je verwacht. In dit geval niet.
Het verhaal herinnert me eraan dat het kleinste gebaar van of naar een ander heel betekenisvol kan zijn en dat dankbaarheid niet altijd terugkomt. Het leven is best goed en soms krijgen we veel meer hulp dan we konden hopen. Hulp is een offer van een ander, die ons leven fijner of rijker maakt. De vrouw had niet alleen blinde ogen.
Blind geluk
Dit verhaal gaat over een blinde vrouw. Ze had een liefhebbende vriend, op wie ze altijd kon rekenen. Hij deed alles voor haar. Dat maakte haar echter niet gelukkig. Ze haatte zichzelf, haar leven, en alle andere mensen, alleen omdat ze blind was.
Op een dag vroeg haar vriend, die onvoorwaardelijk van haar hield, “Wil je met me trouwen?”. Ze wees zijn aanzoek af. “Alleen als ik de wereld kan zien, zal ik met je trouwen.”, antwoordde ze. Hij bleef haar trouw.
Er ging wat tijd voorbij, maar toen doneerde iemand 2 ogen. Met deze ogen kon de blinde vrouw geholpen worden. Na een lange operatie, was het dan zover: De blinde vrouw kon weer zien. Ze kon ze alles zien, inclusief haar liefhebbende vriend.
Hij ging voor haar op een knie en deed opnieuw zijn aanzoek: “Nu je de wereld kunt zien, wil je met me trouwen?”
De vrouw keek hem minachtend aan. Nu ze hem zag, ontdekte ze voor het eerst dat ook hij blind was. Ze weigerde daarom met hem te trouwen. Verdrietig liep hij weg.
Een tijd later ontving zijn geliefde vriendin een kort briefje van hem. Het briefje zei:
“Zorg goed voor mijn ogen, lieverd”
Je kan onder deze pagina je reactie kwijt.
Jho… die kwam even binnen. Maar je eigen zo verliezen in de liefde voor een ander? De gever. Maar een bijzonder verhaal. Van ware liefde met zelfopoffering.
Lieve groet Margriet.
Dankjewel voor je reactie Margriet, en ja, ook deze dingen komen voor. We zijn hier immers om levenslessen te leren. De ene les is zwaarder dan de andere. Het is maar net hoe je ermee omgaat.
pfffff die kwam binnen zeg !
Ja deze is heftig, ik weet het.
WoW wat een verhaal!
Het moraal van dit verhaal is volgens mijn inzicht, laat je leven, je geluk, je liefde enz, niet van een ander afhangen, maar ga je eigen weg!
En je eigen weg begint bij houden van jezelf, net zoveel van jezelf houden als dat je van je kind, partner, ouder, vriend enz houd.
Dat is echt super belangrijk, zet niemand op een hogere plaats neer, wij verdienen allemaal gelijkwaardigheid om wie wij zijn!
Niemand maar dan ook niemand is meer dan een ander, wij zijn allemaal gelijk!
Een ieder op zijn of haar eigen manier, weet dit, je bent een mooi mens, en laat niemand je wat anders wijs maken!
Het gedrag van de ander, maar ook dat van jezelf is misschien niet altijd leuk, maar door verdriet en vreugde, donker en licht, warmte en kou enz te ervaren in ons leven, groeien wij geestelijk.
En door dat te leren inzien, kom je daar waar je wezen wilt, echt waar en ik kan het weten, want ik heb het hele pad gelopen en sinds kort ben ik daar waar ik wezen wil en zijn alle puzzelstukjes in elkaar gevallen, zo dankbaar voor!
Niet dat er nu geen lessen meer op mijn pad komen, maar ik herken ze en weet nu hoe ik er naar handelen kan!
Dus cijfer jezelf nooit weg voor iemand anders, want weet dit, jij bent net zo belangrijk als die ander!
Lieve groetjes Hettie
Ik kende het verhaal al , maar het doet mij pijn om te merken dat zij de ware oprechte liefde niet wil erkennen.