Zoek je een masseur? Even een korte pauze

Slecht nieuws gehad, vandaag. Mijn schouder is flink ontzet en nu ingetaped. Ik mag nu tot maandag niet masseren, of anderszins mijn linkerarm gebruiken, en moest daarom al een klant voor vandaag afzeggen. Heel vervelend natuurlijk, voor mij, maar gelukkig zat de klant er niet zo mee en mag ik het op een ander moment goedmaken.

Ik heb al een paar maanden last van mijn schouder en dat is best vervelend als een van de dingen die je doet masseren is. Op een gegeven moment (in april) besloot ik toch maar naar de huisarts te gaan, waar ik allereerst hoorde dat het een slijmbeursontsteking zou zijn. Ik kreeg dus een pijnlijke spuit.

Helaas hielp het niets, dus na 3 weken maakte ik weer een afspraak en dit keer met een andere huisarts. Ik wilde graag een second opinion en dit keer werd ik meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een echo en röntgenfoto. Uitkomst: Er zit een stukje kalk achter een pees en ik werd daarom doorgestuurd naar een manueel therapeut.

Die vertelde me dat die kalkdeeltjes eigenlijk heel gebruikelijk zijn bij mensen boven de 40 jaar en dat de pijn niet hierdoor kwam, maar waarschijnlijk was ik gevallen en had mijn schouder en nek ontzet. Hij wist ook goed te vinden waar het zat. Goede nieuws was dat het waarschijnlijk na een behandeling of 3 wel helemaal goed zou komen. Dat was een opluchting.

Deze man deed zijn werk goed. Hij rukte, trok, kraakte en, ja, ik ging met een verlicht gevoel de deur uit. Een dag later kwamen de klachten alleen weer terug, maar nu wat lager op mijn schouderblad. De oefeningen die ik moest doen waren onprettig voor me en het voelde alsof de botten over elkaar heen schuurden. Niet fijn dus, maar ik had al snel weer een afspraak voor een volgende keer… vandaag dus.

Vandaag vertelde ik hoe het nu ging en in zijn onderzoek zag hij zelfs aan de buitenkant van mijn lichaam wat ik bedoelde. Ditmaal kreeg ik een behandeling waarvan de tranen in mijn ogen schoten (en niet van genot). Ik kreeg zowaar neigingen om hem pijn terug te doen. Gelukkig ging het voorbij en werd mijn schouder dit keer ingetaped met de boodschap dat ik tot na dit weekend verplicht rust moest houden. Mooi klaar mee, dacht ik en Hans was op dat moment ook al niet bereikbaar.

Ik moet bekennen dat de napijn groot is, maar ik houd mezelf voor dat het nu snel beter zal worden. Daar hou ik me dan maar aan vast, want ik heb mijn schouder en linkerarm nog hard nodig. Voor nu hou ik even rust, wat mijn schouders betreft natuurlijk, want verder gaat alles gewoon door.

Toen de therapeut over een val begon herinnerde ik me een val wel die het waarschijnlijk allemaal heeft veroorzaakt. Ik was afgelopen najaar al een paar keer erg duizelig geweest en toen ik op een dag met mijn hond Yara in het bos liep werd ik zo duizelig dat ik ben gevallen. Ik heb daarna de huisarts bezocht, maar voor de duizelingen niet voor mijn schouder.

Ik kreeg dus het nodige bloedonderzoeken, waar niets uit kwam, waarna ik bij een neuroloog voor een hersenscan kwam en ook daar bleek alles goed, maar ik dacht toen niet aan mijn schouder. Het is toch een apart genoegen als een neuroloog je complimenteert op “een prachtige hersenpan, waar niets aan mankeert”. Ze vertelde me dat er in september opvallend veel mensen met deze klachten kwamen, dus zo uniek was ik ook weer niet.

Uiteindelijk zijn die duizelingen vanzelf verdwenen en ging mijn linkerschouder protesteren. Ik kon mijn arm wat minder ver naar achteren bewegen, maar dat gaf gelukkig geen problemen voor masseren. Sinds kort weet ik waar het aan ligt en kunnen we naar een oplossing gaan. Nu maar hopen dat ik volgende week wat beter nieuws krijg en weer verder mag. Ik hou jullie op de hoogte!

Even een update (21 juni 2018): Het gaat weer wat beter en ik boek inmiddels weer massage-afspraken.