Een van de lezers vroeg me laatst hoe ik mijn mediumschap beleef. Ze gaf aan daar nieuwsgierig naar te zijn en natuurlijk geef ik daar graag antwoord op. Het is voor veel mensen best bijzonder als iemand zo kan afstemmen en boodschappen doorkrijgt en als je dat zelf niet ervaart of beginnend medium bent, dan kan ik me best voorstellen dat je wat meer wilt horen over de beleving van een meer ervaren medium. Sinds 2004 ben ik professioneel medium.
Ook mijn eigen reactie is soms nog vol ongeloof dat het kan. Ik weet natuurlijk allang dat er meer is tussen hemel en aarde, maar om daar zo op te kunnen aansluiten en een kanaal te kunnen zijn van soms heel specifieke boodschappen voor anderen, dat voelt soms nog heel bijzonder en ongelooflijk voor me.
Het is wonderlijk en tegelijkertijd heel normaal, want ik weet ook dat we allemaal kunnen leren om dit soort vermogens te gebruiken, ook al verschilt de vorm waarin we waarnemen en de manier waarop we toegang krijgen tot informatie van de ene persoon op de andere. Ik heb dus inmiddels een gezegend leven waarin ik dubbel mag helpen, zowel door op te leiden in mediumschap, als door vragen te beantwoorden en te helpen begrijpen of richting vinden.
De kleine medium Tineke
Werken met de helende energie was in mijn familie vroeger al normaal. Mijn vader werd door zijn moeder als klein jongetje al meegenomen naar een magnetiseur. Hij heeft zijn leven lang gezondheidsproblemen gehad en heeft later ook zelf met regelmaat nog een magnetiseur bezocht. De broer van mijn vader, mijn oom magnetiseerde ook zelf en ook aan mijn moederskant zit hooggevoeligheid, die zich vooral uitte in het intuïtief aanvoelen van wat er gaat gebeuren.
Wanneer ik dus op jonge leeftijd al waarnemingen had (wat ik toen nog niet echt begreep) was het dus niet vreemd aangezien het al in de familie bekend was. Het heeft er wel voor gezorgd dat mijn jeugd minder gemakkelijk was, omdat andere kinderen mij daardoor maar eng vonden. Voor mij was het vanzelfsprekend en ik dacht dus niet na over dat anderen het misschien vreemd zouden vinden.
Ik was een echte flapuit (nog wel een beetje) en voorspelde dus zonder na te denken de uitkomst van proefwerken. En als dat dan uitkwam… Hoe kon ik dat weten? Dat wist ik zelf natuurlijk ook niet, ik wist het gewoon.
Een klein bang meisje
Op mijn slaapkamer was ik zelden alleen. Vaak andere energieën aanwezig waar ik bang voor was, maar erover spreken deed ik toen niet, waardoor ik ook door niemand geholpen of gerustgesteld werd. Er was een angstige droom die zeer regelmatig voorbij kwam.
Veel nare gebeurtenissen in mijn leven kwamen voor en ik heb daardoor erg mijn best gedaan om mijn gevoelsleven te negeren. Dat is me goed gelukt, totdat het moment kwam dat ik 40 jaar werd. Wat er toen gebeurde, kan je hier lezen, maar ik kan je zeggen dat mijn zelfbeeld erg laag is geweest.
Nadat ik emotioneel door een dal ben gegaan is het weer behoorlijk gaan stromen en hoe! Ik leerde mijn talenten en vermogens kennen en toe te passen en inmiddels is alles “helder” en zijn al mijn zintuigen goed ontwikkeld. Ik sta gelukkig niet constant open en heb een soort van aan/uit knopje voor mijn mediumschap waardoor mijn heldere zintuigen pas gaan werken zodra mij een mediumvraag wordt gesteld.
Trance-medium
Als trance-medium ga ik overigens uit mijn lijf om de antwoorden in de energie te halen. Ik heb daarvoor geen voorbereiding nodig, zoals een meditatie, het is er gewoon. Dat is niet voor elk medium zo, weet ik, maar voor mij is het gemakkelijk om het aan en uit te schakelen.
Ook ben ik een fysiek-medium. In mijn lijf zit ectoplasma, waarmee een overleden dierbare zich kan laten zien buiten mijn lichaam aan een nabestaande. Hierover in een andere blog meer.
Het feit is dat ik zelden zomaar wat zeg, ook al weet ik het niet altijd zelf als het weer zo is. Bijvoorbeeld: Ik zei eens tegen een mevrouw: “Stel je eens voor dat je over 3 weken naar Nieuw-Zeeland gaat, dan….”, waarna ik al werd onderbroken. “Ik gá over 3 weken naar mijn zoon in Nieuw-Zeeland!”, riep ze uit. Toen was het mijn beurt om verbaasd te zijn. Aan dat soort momenten raak ik nog niet echt gewend. Soms is mediumschap als ademhalen, het gebeurt gewoon en je hoeft er niets voor te doen.
Ik vertelde eens aan een bouwvakker, die interesse toonde in mijn paranormale gaven, dat ik dus zelden zomaar iets zeg en dat wat ik zeg altijd klopt. “Kan je expres iets verkeerds zeggen?”, vroeg hij een beetje sceptisch. Hij dacht natuurlijk dat hij leuk was, en ik had flauw kunnen antwoorden, dat hij eigenlijk een vrouw is en zijn beroep verpleegster was, maar dat deed ik niet.
De vraag was ook eigenlijk best lastig om te beantwoorden. Kon ik expres iets verkeerd zeggen? Ik keek hem aan en zag een stoere bouwvakker en aan zijn vinger een trouwring. Ik concludeerde dus snel dat hij getrouwd was en vast niet homoseksueel. Dus ik zei expres wat verkeerds (dacht ik)…
Stel je eens voor: Je bent getrouwd en je partner heet Piet en jullie liggen in scheiding. Zijn mond viel meteen open, waarna hij stamelend reageerde met “Ik ben getrouwd, mijn partner heet Pietje en we liggen nu in scheiding.” Het was mijn beurt om met open mond van verbazing te staan. Wonderlijk!
Trots op mijn gastenboek
Zeer regelmatig wordt er fijne recensies geschreven in mijn gastenboek. Altijd fijn als dat gebeurt, want het geeft me feedback over hoe iets heeft uitgewerkt of is ontvangen, maar regelmatig verbaast het me ook nog dat mensen zo op me reageren. Uiteraard ontwikkel ik door mijn ervaring me als vanzelf steeds verder en merk ik uit de reacties ook hoe mijn afstemming op de energie steeds accurater wordt. Dus fijn als je je ervaringen blijft terugkoppelen.
Op de momenten dat ik even stilsta bij dat ik dit ‘werk’ kan en mag doen, welt nog regelmatig een diep gevoel van dankbaarheid op. Het is eigenlijk ook niet echt werk voor me, want dit is gewoon wie ik ben en wat vanzelf komt. Ik ben wat ik doe.
Waarom ik?
Heel af en toe steekt het pestduiveltje en mijn lage zelfbeeld nog zijn kop op en komt de twijfel terug. Gedachten als “Wie ben ik om dit te mogen, te kunnen?”, “Waarom ik?” en dan moet ik daar weer even uit zien te komen. Dat kleine gepeste meisje van vroeger, wordt nu gezien en gewaardeerd, niet alleen regionaal, maar zelfs internationaal en dat is nog steeds wennen.
Soms herinnert dat kleine meisje in me zich nog hoe gevaarlijk het was om gezien te worden door mensen die bang waren voor wat ze wist en haar anders zijn aanvielen boosheid en afkeuring. Dat meisje mocht er nog niet bij horen en moest haar eigen plek vinden. Het is pijnlijk om buiten de groep te staan.
Dat zijn de minder fijne momenten van mediumschap en dan moet ik weer even teruggrijpen op de waarde die het inmiddels heeft gegeven in mij, anderen en vele levens. Ik heb nu mijn eigen groep en vele anderen om me heen die mij iets geven en aan wie ik mag geven.
Mediumschap, mijn passie!
Als ik met mijn mediumschap werk is dat echter geen probleem, dan bloei ik helemaal op en voel me als een vis in het water. Mediumschap is mijn lust en mijn leven!
Wanneer je al eens iets bij me hebt gedaan, of me op andere wijze hebt gesteund, dan ben ik dankbaar dat je er bent. Als je me alleen volgt, ben ik ook dankbaar voor dat je dat doet en dat je waarde ervaart in wat ik deel.
Nieuwsgierig geworden?
Als dit verhaal je nieuwsgierig heeft gemaakt, dan help ik je graag om ook je eigen talenten te leren kennen en ontwikkelen. Je kan me opzoeken in een van de workshops, of in een individueel consult. Je vindt me in het licht, want daar is mijn werk. Wie ik ben? Ik ben medium Tineke van Urk.
Natuurlijk is het fijn als je ook jou ervaring deelt en misschien kan je hieronder een reactie geven en iets van jezelf laten horen.
Geef een reactie