Buitenaardse wezens, het klinkt ongelooflijk, als een fantasie. Het is een mogelijkheid die al decennialang aan ons trekt en velen speculeren erover. Er zijn mensen die claimen dat ze zijn ontvoerd in ruimteschepen, om daar allerlei medische en seksuele handelingen te ondergaan. Maar het is niet iets waar je snel mee naar buiten treedt, want wie wil er voor gek verklaard worden?
Zal ik mijn eigen verhaal vertellen? Ik heb er jarenlang over getwijfeld, of ik dat zal doen. Ja, af en toe in een persoonlijk gesprek met een die ook eenzelfde ervaring heeft misschien, maar verder dan dat wilde ik niet gaan. Ik sta toch met beide benen stevig op de grond en ben een praktische vrouw.
Zo ging het dus jaren en ik heb me goed kunnen inhouden, maar nu is dus tijd om mijn verhaal ook met jou te delen. Ik geef het je voor wat het waard is als een persoonlijke paranormale ervaring. Misschien helpt het jou om ook je ervaring openbaar te kunnen maken. Je reactie wordt hier op prijs gesteld.
Yara schrikt
Mijn verhaal speelt in april 2008. Ik loop die dag buiten met mijn hond Yara, een Tibetaanse Terriër, en we genieten van alles wat bij het voorjaar hoort. Heel onverwacht en plotseling duikt Yara laag naar de grond. Ze kijkt omhoog, draait zich om en rent vervolgens, hard trekkend aan de riem, zo snel als ze kan naar huis. Ze is haast niet meer te houden!
Ik begrijp er niets van. Ik weet van haar, dat als ze (vuurwerk)knallen hoort ze zo reageert en zo snel mogelijk terug wil, maar op die dag is het zonnig en rustig op straat, geen harde geluiden te horen. Toch is Yara duidelijk erg angstig geworden.
’s Avonds gaat Yara uit met mijn toenmalige partner en er is niets meer aan de hand. Het voorval verdwijnt naar de achtergrond.
Wat is er toch aan de hand?
De volgende ochtend in alle vroegte laat ik Yara weer uit. Al na een paar minuten herhaalt hetzelfde ritueel. Weer duikt Yara naar de grond, trekt aan de riem en ze wil meteen weer terug naar huis. Ik doe nog pogingen om haar weer mee te krijgen, ik wordt zelfs boos (wie, ik?), maar nee, ze wil gewoonweg niet meer luisteren en wil alleen maar snel terug naar huis.
Terwijl we met versnelde pas zo naar huis lopen, kijk ik omhoog en vraag me af waar Yara toch zo bang voor kan zijn. Ik zie alleen een blauwe lucht met wat wolken, en geen vliegtuig, straaljager of helikopter te zien of te horen. Wat is er toch aan de hand? Waarom wil ze niet met mij lopen?
Tussen de middag vraag ik aan mijn dochter of ze Yara wil uitlaten. Dat wil ze wel en alles gaat weer goed. Gelukkig maar en toch blijf ik het raar vinden.
Weer iets later zijn we buiten in de achtertuin. Yara ligt languit op het terras te slapen en als een donderslag bij een heldere hemel, schiet ze overeind en rent door de openstaande achterdeur het huis binnen. Ze gaat in de woonkamer voor het achterraam staan en blijft omhoogkijken. Haar hele lijf trilt. Ik ga achter haar staan en kijk ook omhoog. Ik zie niets.
Tegen de avond besluit ik een andere route met Yara te lopen. Eigenlijk tegen beter weten in, maar het is te proberen. En opnieuw hetzelfde liedje. Het valt me wel op dat ze dit rare gedrag alleen vertoont wanneer ik bij haar ben. Maar er zijn verder geen aanwijzingen. Het is nog een mysterie.
Onbehaaglijk
Inmiddels bekruipt me een onbehaaglijk gevoel. Er is iets niet pluis. Maar wat? Ja, ik ben een medium, maar op zo’n moment denk ik helemaal niet aan iets paranormaals en denk ik al helemaal niet aan buitenaards leven.
Wel weet ik, dat ik hulp moet zoeken. Ik ben zelf een dierentolk, maar wanneer het mijn eigen metgezel aangaat en ik kom er niet uit, dan zoek ik toch ook zelf iemand die er met wat meer afstand naar kan kijken. Dus dat deed ik hier ook.
Communiceren met dieren
Sonja kwam meteen in mijn gedachten op. Ze is al vaker als cursist bij me geweest, maar ik weet dat ze ook een hondenpension runt en dierentolk is.
Ik bel Sonja dus op en leg haar kort uit wat er is gebeurd, waarna ik haar vraag om te communiceren met Yara. Dat wil ze graag en we spreken af dat ze me snel laat weten wat eruit is gekomen.
Tegen beter weten in, ga ik die avond toch weer met Yara lopen, en voorspelbaar is het opnieuw geen succes. Inmiddels bekruipt me een naar gevoel, eentje waarvan ik niet weet waar het vandaan komt en het laat me niet meer los.
Als Sonja later die avond belt, ben ik op een verjaardagsfeest. Ik neem, tegen mijn eigen principes in, de telefoon toch aan, terwijl ik snel naar buiten ren en luister naar wat ze te vertellen heeft. Ik weet niet of ik moet lachen of huilen.
Greys op oorlogspad
Sonja vertelt me over Greys, buitenaardse wezens die mij willen aanvallen. Ik denk eerst dat Sonja grappig wil zijn en schiet in de lach. Sonja gaat echter onverstoord door.
Het zijn Greys die vaak genoemd worden bij buitenaardse ontvoeringen. Ze hebben amandelvormige hoofden met 2 zwarte ogen, zonder pupillen, of oogleden. Ze zijn grijs van kleur (vandaar de naam).
Ik straal licht uit, legt Sonja uit, en ik kom licht brengen en daarom word ik geconfronteerd met de duisternis. Mijn licht is wat de Greys teniet willen doen. Ze willen me aanvallen, maar omdat mijn energielevel zo sterk is, proberen ze het via Yara. Yara is in mijn leven gekomen om me te beschermen.
Sonja belooft de volgende dag door middel van de jassentechniek (een healingsmethode) Yara te helpen, daarmee kan een ‘afspraak’ die ooit eens is gemaakt in een vorig leven teniet worden gedaan.
Aanvallen en beschermend wit licht
De volgende ochtend loop ik weer buiten met Yara. Op aanraden van Sonja, heb ik mezelf dit keer goed beschermd en ook gevisualiseerd dat Yara in het beschermende licht loopt.
We zijn nog maar net de bocht om en weer kijkt Yara angstig omhoog. Ik stem me af en stel me open en tot mijn grote schrik zie ik inderdaad een Grey! Als een donkere energievlek duikt hij aanvallend naar beneden en scheert over ons heen. Het was vergelijkbaar met hoe de dementors in de Harry Potter films aanvielen.
Het hart zit me in de keel! Het is dat ik het zelf zie, ik ben nu overtuigd. Eigenlijk wilde ik Sonja niet geloven. Ik wilde mijn ogen sluiten voor de waarheid, maar nu moest ik wel. We worden aangevallen door Greys. Het uitlaten met Yara lukt dit keer verder wel, maar de sfeer is niet ontspannen. Nu ben ik diegene die bang is.
Mijn beschermer: Yara
Later die dag ontvang ik gelukkig weer een bericht van Sonja. Ze heeft dan de beloofde afstandshealing aan Yara gegeven en weet daardoor te vertellen dat Yara bij me is gekomen om mij te beschermen. Dat is dus haar taak. (het bijzondere is dat de naam Yara ook letterlijk ‘beschermer’ betekent)
Na haar bericht neem ik de proef op de som. Ik pak de hondenriem en laat Yara opnieuw uit. Eerst voel ik me nog gespannen, maar als ik merk dat Yara weer als vanouds heerlijk ontspannen aan de graspollen snuffelt en zichtbaar aan het genieten is, dan ontspan ik weer. Dankjewel Sonja! Ik ben blij met je hulp.
Nog lang na deze ervaring, heb ik mezelf én Yara in een witte beschermende licht gezet wanneer we gaan wandelen. Inmiddels wat minder vaak, maar ik ben het blijven doen. Mijn allerliefste hond is inmiddels bijna 16 jaar… en oh, wat betekent ze veel voor me.
(Deze blog schreef ik in juni 2020, op 21 september 2021 is Yara overleden op de leeftijd van 16 jaar)
Meer lezen over Greys en buitenaards leven?
Als je meer wilt weten over Greys, bezoek dan de website van Niburu eens. Daar geven ze veel informatie over Greys.
Je kunt ook een verslag lezen van astronaut André Kuipers op zoek naar buitenaards leven.
Laat van je horen!
Jouw ervaring is belangrijk voor ons. Schrijf je reactie hieronder en deel je vragen en gedachten over dit onderwerp.
Hoi Tineke,
Een prachtig verhaal is dit.
Voor mij is het zeker een mooi verhaal, want heb altijd gedacht dat ik gek was, maar ik heb tijdens de zwangerschap van de jongste vaak een soortgelijke ervaringen gehad .. maar dan niet met mijn hond, maar ik zelf altijd als ik naar bed ging .
Het rare is dat de zwangerschap ook best moeilijk verliep en ik heel slecht heb gelegen rond de 7de maand.. zo erg dat de artsen niet wisten wat ze met me aan moesten.
Maar goed.. Rick is gezond geboren, maar is wel een heel speciaal manneke, wat anders is in denken en doen.. ik noem hem altijd mijn sterrenkind 😊 want door dat hij zo speciaal is houd ik enorm van hem op een speciale manier
Hoi Dorine, dankjewel voor je reactie. Bijzonder ook, jouw verhaal! En laat Rick lekker Rick zijn, dat maakt hem uniek 😉
Bedankt voor je verhaal, wat een ervaring zeg 🙏
Hoi Els, ja inderdaad…als de dag van gisteren is het me bij gebleven. Zeer indrukwekkend.
Lieve Tineke, wat onzettend goed van je dat je dit verhaal hebt willen delen. Ik heb zelf ook ervaring op dit gebied, je weet er al iets van 🙂 en toen ik dit las wist ik direct dat ik ook mijn verhaal wil delen, het voelt voor mij ook inderdaad als : het is er de tijd voor. Ik heb alleen even de tijd nodig om te kijken wat er op papier wil komen ;), maar ga het dan zeker hier plaatsen. Lieve groet, Elke
Hoi Elke, dankjewel voor je reactie. Je maakt me nieuwsgierig naar jouw ervaring, ik wacht rustig af 😉
Ik heb een jaar geleden een droom over Grey’s gehad. Ik ging bij iemand intuïtief schilderen en voelde dat ik in een trance ging, in die droom. Mijn plan was mooie kleuren te gebruiken. Maar toen ik klaar was, had ik Grey’s geschilderd. Daarna hoorden wij dat er een krater was naast het gebouw waar ik schilderde. Krater door een geland ruimteschip. Er hing een gespannen sfeer. Ik wist hoe dat kwam. Ik had er nooit wat over gehoord. En heb er toen over gelezen. Wat ik zelf dacht was, dat ze zeer ontevreden waren hoe de mensen leefden en ze ons de ogen wilden openen. Ik krijg nu… vandaar de corona?
Ook heb ik in een trancedance op Sirius gedanst. Ik dacht dat ik op de zon danste. Maar ik kreeg Sirius door. Eerst ontving ik de helende energie van Sirius, daarna mocht ik dit doorgeven aan de mensen om mij heen. Ook toen wist ik nog niet zoveel over Sirius. Maar naar veel lezen, weet ik nu dat ik daar heb geleefd. Een starseed, sterrenmens ben.
Dankjewel Tea, dat je deze bijzondere ervaring hier wilt delen!
Ook ik heb dit meegemaakt met Buck, is ongeveer 1,5 jaar geleden, opeens werd hij bang en wilde omdraaien en naar huis, ik probeerde hem gerust te stellen door h3m aan te halen n te zéggen dat hij niet bang hoefde te zijn, de dag erna precies hetzelfde, ik had mezelf die dag goed geaard(vergeet dat nog wel eens) en me voorgenomen dat het nu maar afgelopen moest zijn, toen we weer uitgingen gebeurde het weer, Buck werd bang en ging tegen me aan staan en begon te grommen, ik heb toen de engelen gevraagd om ons te helpen en te beschermen en ondertussen ons in het gevisualiseerde licht gezet, Buck werd rustig en ook mijn beklemmend angstige gevoel werd minder, ik heb de engelen bedankt voor hun bescherming, Buck liep weer gewoon mee en ik voelde me ook weer prima, het is gelukkig daarna niet weer gebeurd. (Ik dacht dat ik een beetje gek werd, ik heb het alleen aan mijn partner verteld, verder niemand) 🙏😘
Wauw, wat een bijzondere ervaring Wilma, het is zeker vergelijkbaar als de mijne!
Dankjewel voor het delen!
Ik heb meerdere ervaringen met andere wezens (zowel positief als negatief) In grote lijnen heb ik iets daarvan iets opgeschreven en meerdere kanten proberen te belichten en 1 ervaring die veel indruk maakte meer uitgelicht.
Het begon denk ik rond 2014 dat ik tijdens een meditatie een keer een ufo naar me toe zag vliegen, maar ineens was het beeld weg en zag ik alleen nog een beeld alsof er ineens een storing op tv was. Ik wist al wel dat er meer was tussen hemel en Aarde, maar dit was toch wel heel wat anders dan engelen en gidsen. Ik heb ook verschillende wezens gezien die tijdens meditatieve staat verschenen, waaronder verschillende mensachtige wezens, maar ook een soort wezen met amandelvormige ogen. Mijn nieuwsgierigheid won het van mijn angst die het toch ook wel opriep en ik ben in de loop van de jaren hierover gaan lezen, volgde workshops en lezingen. Mijn ervaring is dat er ook zeer liefdevolle beschavingen bestaan en ik heb dit contact ook ervaren, waarbij ik werkelijk tot tranen toe geroerd was.
Maar er zijn ook zeker wezens die het minder goed met ons voor hebben, daar heb ik ook ervaring mee en heb ik tot nu toe nog vrijwel met niemand iets over durven delen, want ja…word je dan niet voor gek verklaard of gezegd; je hebt het toch zelf opgezocht? Maar natuurlijk doet niemand dat.
Daarna begon ik me meer te beschermen door het hoogste niveau van liefde, wijsheid en goedheid om bescherming te vragen en het kwam bij mij ook in de vorm van meer contact met de Aarde, bomen en dieren. De natuur en dieren hebben beide naar mijn idee een natuurlijke hoge trilling en ze kunnen ons helpen en we kunnen van ze leren om die hoge trilling te behouden, wat weer bescherming biedt. Ik ben daarin nog steeds lerende.
Vorig jaar had ik een negatieve ervaring die veel indruk op me maakte en waarbij ik vermoed dat ik door de omstandigheden waarin het plaatsvond weinig bescherming had en dit kon gebeuren. We waren op vakantie in een soort stacaravan en het was al dagen tegen de 40 graden. Ik voelde me op dat moment niet zo fijn en was erg moe en lag even op bed voor we gingen eten in het restaurant. De kinderen keken aan de andere kant van de wand nog even tv. Ik besloot er dan maar een meditatief moment van te maken. Ik kreeg beelden van gebouwen in mijn hoofd en ineens verscheen er een gezicht, die ik het beste kan omschrijven als een cyberachtige uitstraling. Ik kreeg een heel onbehaaglijk gevoel en ineens werd ik me gewaar van het stralingsveld van de tv en kreeg de ingeving dat dit de ‘ingang’ was voor dit wezen om mij aan te vallen in mijn energie, want zo voelde het. Ik kreeg toen een soort waarschuwende gedachte in mijn hoofd, dat ik naar de tv moest kijken en ik sprong op om dat te doen. Ik zag nog net hetzelfde gezicht op tv. De kinderen vertelden dat dit beeld steeds hun programma verstoorde. Ik liet ze gelijk de tv uitzetten om zogezegd te gaan eten. Ik was er erg van geschrokken en nog onder de indruk liepen we naar het restaurant. Daar voelde ik me ontzettend moe van het hele gebeuren. Het enige wat ik kon bedenken was op blote voeten bij een boom gaan staan om mijn energie weer aan te vullen. Dat hielp inderdaad.
Dankjewel voor het delen van je verhaal! Met grote interesse heb ik het gelezen. Ik vond mijn eigen verhaal eigenlijk al zo bijzonder, nuchtere Drent als ik ben, en aangezien we elkaar kennen weet ik dat jij ook zo nuchter bent, en kan het niet anders dan dat het werkelijk bestaat. Ik hoop van harte dat je inmiddels je weg hierin hebt gevonden om ermee om te gaan.
Ik ben inderdaad in het nuchtere Drenthe opgegroeid in een nuchter gezin, dus dat is wel een stuk van mijn basis. Een beetje als: Eerst zien, dan geloven😅. Het is natuurlijk ook een heel ongelooflijk verhaal, dat had ik werkelijk nooit kunnen verzinnen. Ik weet ook nog niet waarom ik deze ervaringen heb gehad. Hoe ik er nu mee omga? De natuur in gaan is toch 1 van de belangrijkste en ik heb nu ook een stukje natuur bij mijn bed liggen in de vorm van edelstenen. Opschrijven en delen werkt ook verhelderend en helpt bij het verwerken heb ik gemerkt 😉
Ik krijg van top tot teen helemaal kippenvel, de kippenvel die ik krijg als ik een berichtje van boven krijg.
Ik zeg altijd dat ik van een andere planeet kom, ik ben er de laatste tijd meer over aan het lezen.
Dankjewel voor het delen ❤
Dankjewel voor je reactie Vivian!