In gesprek met een Wajangpop

Met grote regelmaat word ik uitgenodigd om een huis te reinigen. Dat kan om allerlei redenen zijn. Zo werd ik ook eens uitgenodigd in de zomer van het jaar 2013, en dit werd één van mijn bijzonderste belevenissen die veel indruk op mij zou maken. Het is een waargebeurd verhaal die ik graag met je wil delen. Want dat ik eens met een Indonesische wajangpop zou communiceren, dat had ik uiteraard nooit verwacht!

Het angstige telefoontje

Ik word gebeld en een mevrouw spreekt tegen me en angst klinkt door haar stem. Er gebeuren allemaal rare onverklaarbare dingen in huis, en ze vraagt me of ik wil komen. Ze blijkt niet ver van me vandaan te wonen, ik kan er zelfs lopend heen in tegenstelling de vele kilometers die ik normaal gesproken maak. Dezelfde dag ga ik er heen, voor mijn gevoel kan en wil ik niet wachten.

Moeder Anna en dochter Lydie ontvangen me opgelucht, ze geven aan blij te zijn dat ik zo snel kan en wil komen. In de knusse keuken krijg ik een lekker kop koffie en wordt me uitvoerig verteld wat er zoal gebeurd in huis. Dat er iets of iemand op de bovenverdieping is, dat hebben ze zelf al ontdekt. Na de koffie word ik voorgegaan naar boven en al halverwege de trap word ik vreselijk misselijk, mijn maag draait zich om. Ik verman mezelf, en besef, hier is duidelijk iets niet aan de haak.

Een sprekende Wajangpop?!

Ik ga in het midden van de overloop staan. De drie slaapkamerdeuren staan open en nadat ik me even afstem op de daar aanwezige energie draai ik me met een ruk om, en kijk recht in de ogen van een Indonesche wajang pop die in een hoek van een kamer staat. Ik schrik ervan en wordt ernaar toegetrokken. Even voel ik weerstand, maar mezelf moed in pratend dat het ‘maar een houten pop’ is loop ik er heen en leg mijn hand als vanzelf op zijn hoofd.

Tot mijn grote schrik hoor ik (innerlijk)een stem en het lijkt zelfs alsof het van deze pop komt, maar zeker weten doe ik het niet. Ik weet niet wat me overkomt! De stem begint tegen mij te praten en vertelt me, dat hij hier niet hoort, hij wil terug naar Indonesie, hij heeft heimwee! Mezelf voor gek verklarend en vol ongeloof vertel ik toch schoorvoetend wat er gezegd wordt.

De achtienjarige Lydie begint te huilen van opluchting, ze geeft aan dat ze al een paar keer tegen haar moeder heeft gezegd, dat de wajangpop de oorzaak is van de onverklaarbare gebeurtenissen in de woning. Dat had ze dus heel goed aangevoeld.

Hoe het is gekomen

Anna verteld: “De problemen in huis zijn acht weken geleden begonnen. Haar adoptievader is toen overleden en zijn huis moest worden leeggehaald. Haar moeder was enkele jaren daarvoor al overleden. Veel werd er weggegeven en weggegooid, maar enkele spullen nam ze mee naar haar eigen huis zoals de Indonesische wajang pop.

Vader had deze pop ooit meegenomen toen hij in Indië diende. Sindsdien ging het niet goed met vader en zijn gezin, en gebeurden allemaal nare dingen. De houten wajangpop verdween in de loop der jaren in een donker hoekje in de schuur waar hij dan ook werd gevonden met het opruimen.

Op mijn advies wordt de pop meteen weggehaald en even achter het huis gezet. Ik reinig verder de woning. Ook moeder en dochter krijgen een helende behandeling wat hun zichtbaar goed doet.

Terug naar zijn roots

En de wajangpop?  Die is uiteindelijk verscheept naar het wayangmuseum in Jakarta…! Weer thuis. En Anna en Lydie? Zij zijn me tot op de dag van vandaag dankbaar dat de rust is weergekeerd in hun huis.

N.b. In mijn gastenboek is door een cliënt in het voorjaar van 2020 een lange reactie geplaatst, naar aanleiding van mijn bezoek aan haar huis. Ook daar was een wayangpop aanwezig.

Op het internet zijn vele ervaringen te lezen van mensen die in het bezit zijn of waren van Wajangpoppen. Ze blijken volgens velen inderdaad ongeluk te kunnen aanrichten. Zin of onzin? Wat vindt jij? Je kan je reactie hieronder kwijt.