De verloren fiets

Een fiets is natuurlijk niet iets dat zomaar in lucht oplost. Ja, ze worden gestolen, maar verder? Mijn dochter was dus haar fiets kwijt en, ook na lang zoeken, vonden we hem nergens. De conciërge heeft zelfs nog even de vijver naast de school gedregd. Het lijkt onwaarschijnlijk, maar je moet toch wat? Zo veilig is een fietsenstalling ook niet en jongeren willen wel eens een geintje uithalen, toch?

Wie heeft nog nooit wat verloren?

Ongetwijfeld heb je ook een ervaring van iets verliezen. Iets alledaags als je portemonnee, gereedschap, een tas, sleutels, of een fiets. Gelukkig vind je het voorwerp dan soms terug en soms blijkt het gewoon verdwenen, waarschijnlijk door iemand meegenomen.

En wat als huisdieren weglopen? Dan loop je te roepen en zorgen te maken, in de hoop dat je hem of haar terugvindt. Als het langer duurt, dan kan het wachten erg stressvol zijn. We hebben echt een relatie met onze dieren en velen zijn net als gezinsleden. Die wil je niet kwijt en als ze je ze verliest is dat erg pijnlijk. Dat weet ik uit ervaring.

Als medium krijg ik natuurlijk regelmatig hulpvragen over dat soort onderwerpen, een verloren belangrijk voorwerp, of een huisdier. Of ik weet waar ze zijn, of ze nog leven en of ze nog terugkomen?

Maar gek genoeg, wanneer ik zelf wat verlies, dan denk ik daar niet altijd aan en ben ik opeens glad vergeten dat ik ook mijn mediamieke talenten kan gebruiken. Ik weet het, niet slim, maar zo werkt het soms wel. In elk geval in dit verhaal.

Het verhaal van de “gestolen” fiets.

Het verhaal van de opoefiets speelt zich al wat jaren terug af, in 2004. Ook toen dacht ik niet aan mijn medium gaven, maar gelukkig waren die mij niet vergeten. Het is een verhaal van verdwenen fiets, gevolgd door een vergeefse zoektocht en hoe mijn gaven me onverwacht te hulp schoten.

Ik ben natuurlijk ook benieuwd of je zelf zo’n ervaring hebt, want dan zit er ook mediumschap in jou en zou je er misschien meer mee mogen doen.

Waar is mijn fiets?

In 2004 zat mijn oudste dochter in het tweede jaar van de vmbo-school. De schooldag zit erop en goedgehumeurd loopt ze, met haar vriendinnen, naar de fietsenstalling. Daar aangekomen, tot haar grote schrik, blijkt, haar fiets spoorloos.

Ze weet zeker dat ze haar fiets op slot heeft gezet, want het sleuteltje heeft ze in haar hand! Maar hoe ze ook zoekt, hij is echt verdwenen. Wat nu?

Nadat ze mij heeft gebeld, rijd ik met de auto naar school. Daar aangekomen zoeken we samen met de behulpzame conciërge eerst op het terrein en tasten daarna, met lange stokken, de vijver af die langs het schoolplein ligt.

We vinden een oude roestige fiets, maar niet de mooie opoefiets van mijn dochter. Vermoeid en teleurgesteld geven we het op en gaan maar naar huis.

Een paar dagen later

Een paar dagen later breng ik mijn jongste dochter naar haar basisschool. Ik ben met de auto, want ik wil meteen doorrijden naar de supermarkt voor de wekelijkse boodschappen.

Bij een druk kruispunt sta ik even te wachten, terwijl ik me afvraag naar welke supermarkt ik zal gaan. Opeens krijg ik sterk het gevoel dat ik naar een bepaalde supermarkt toe moet.

Ik vind die impuls erg vreemd van mezelf, want ik kom daar niet zo vaak. Deze winkel is veel te groot en druk voor me en ik ga er liever niet heen. Toch volg ik mijn ingeving en rijd ‘als onder dwang’ naar deze supermarkt.

Nadat ik mijn auto daar op het grote parkeerterrein heb geparkeerd en hem op slot heb gedraaid, blijf ik nog even staan. Aan de overkant van de straat, zie ik de school van mijn dochter. Het herinnert me aan de fiets. “Waar zou die fiets toch zijn gebleven?”, mijmer ik.

Het is zonde, want vervanging is niet goedkoop en ze heeft toch echt heeft een fiets nodig. We hebben inmiddels al een afspraak met een fietsenwinkel, die middag, na schooltijd. Ik had gebeld en de eigenaar had verteld dat hij een degelijke tweedehandse fiets had staan voor een leuke prijs. Dat moest dan maar.

Eenzaam en vergeten

Zo in gedachten, loop ik naar de ingang van de supermarkt, denkend aan de verdwenen fiets. Opeens sta ik vol verbazing en ongeloof stil en kijk naar het fietsenrek bij de winkel. Daar, in het fietsenrek, staat een opoefiets en hij lijkt toch erg op de fiets van mijn dochter.

Ik loop erheen en inspecteer de fiets en volgens mij is het haar fiets. Ik zie dat hij op slot staat. Hoe kan dat nu? Had mijn dochter haar fiets dan niet op slot gezet toen ze hem op school in de stalling zette? Ze had de sleutel toch bij zich? Hoe kan dat nu? Ik begrijp er niets van.

Ik doe gauw mijn boodschappen, maar ik heb mijn hoofd er helemaal niet meer bij. Buiten aangekomen overweeg ik nog even of ik de tweewieler mee zal nemen, maar ik besluit toch zonder fiets naar huis te rijden.

Ik ben nog niet helemaal zeker of het echt de fiets van mijn dochter is. Opoefietsen lijken toch ook op elkaar. Als het echt haar fiets is, dan zal hij er later die middag vast ook nog wel staan.

Hoera!

Als mijn dochter thuiskomt en ik haar meteen over de fiets vertel, klaart haar gezicht helemaal op. Het kwartje valt. Ze was helemaal vergeten dat ze met een vriendinnetje naar de winkel was gegaan en daarna waren ze al kwebbelend gewoon de straat overgestoken en verder naar school gegaan. Ze was haar fiets vergeten, had hem eenzaam achter gelaten.

Opluchting alom en natuurlijk hebben we meteen samen de fiets weer opgehaald en de fietsenwinkel geïnformeerd dat we toch geen andere fiets nodig hadden.

Je intuïtie volgen

Ik ben uiteraard maar wat blij dat ik mijn intuïtie heb gevolgd. Niet dat ik veel keuze had, want de drang was best sterk. Zou “iemand” het antwoord hebben geweten en me in de richting van die grote supermarkt hebben geduwd? We kunnen hooguit vermoeden. Als medium moet ik mijn impulsen serieus nemen.

Achteraf is dit een mooi voorbeeld van hoe mediumschap soms werkt. Het is belangrijk om te luisteren naar wat er in je binnenkomt en dat op te volgen door ernaar te handelen. Ik heb geleerd erop te vertrouwen en gelukkig maakt ook dat ik veel gevonden word door mijn klanten en mag ik me verheugen op een goede reputatie en veel aanbevelingen.

Inmiddels ben ik een internationaal medium en komen klanten uit alle lagen van de bevolking en ook uit vele landen, waaronder Nederland, België, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Zwitserland, Verenigde Staten en Suriname. Ik vergeet er vast nog een paar.

Ik voel me gezegend op die manier. Mijn praktijk bestaat inmiddels al bijna 16 jaar (op 1 oktober 2020 is het dus weer feest hier).