Ik had niet gedacht dat ik dit ooit zou gaan zeggen, maar de tijd is er nu rijp voor: Hierbij dien ik mijn ontslag in. Genoeg is genoeg. Hoog tijd dat er iets verandert. Het stuur gaat om. Mijn jas aan de wilgen. Het heeft lang genoeg geduurd. Wees dus niet verrast als je mij op een heel andere plek tegenkomt.
Waarom zeg ik dit alles? Wat heeft het in gang gebracht? Heel simpel: het volwassen leven valt tegen, er wordt te weinig genoten, dus gaat het roer rigoureus om. Genieten is mijn nieuwe credo, het startpunt van mijn bestaan.
Hoe ik het ga doen? Ik ga weer vrij zijn als een kind van 7 jaar. Helemaal leven in het moment. De toekomst laat ik de toekomst, verleden heb ik niet. Ik ga alleen maar genieten en doen wat mijn hart me ingeeft.
Ja, zal je zeggen, dat klinkt leuk, maar hoe gaat dat zijn als je je neus stoot? Hoe zorg je voor genoeg zekerheid? Kan je je verantwoordelijkheid zomaar laten vallen? Ja, dat kan en ik ga het doen ook! Wat is er zo geweldig aan volwassen zijn? Zijn volwassenen zo blij? Voelen ze zich vrij? Ik neem ontslag van het volwassen zijn.
Hoeveel is genoeg?
Het lijkt alsof we allemaal ontzettend gebonden zijn door angst en verantwoordelijkheden. Wie heeft er nog tijd en ruimte om zelfs te geloven in dat genieten het startpunt kan zijn van zijn bestaan? Waarom werken we ons vierkant de rondte in?
Hoe kan het dat we zo rijk zijn, dat we leven als Romeinen in Rome en toch aan 40 uur werken per week niet genoeg hebben en nog steeds niet gelukkig zijn? Waar wachten we eigenlijk op? Hoeveel is genoeg? Hoe vrij kunnen we zijn? Hoe gelukkig? Hoe blij?
Ik begin opnieuw
Ik wil weer denken dat smarties beter zijn dan geld, omdat je het kunt eten. Ik wil weer denken dat McDonald’s een vier sterren restaurant is. I love McDonald’s. 😀
Ik wil terug naar een tijd waarin het leven eenvoudig was. Een leven vol kleuren, kinderliedjes, knikkeren, springen in de plassen, boompje klimmen, door een fontein rennen, bellen blazen, zandkastelen maken, vliegeren en baggeren door de modder.
Een wereld waarin we gelukkiger kunnen zijn, omdat we dan onwetend zullen zijn van alle zorgwekkende dingen. Een wereld waarin we geaccepteerd worden om wie we zijn. Een wereld waarin iemand niet wordt gepest, omdat diegene anders is, dus een wereld waar men elkaar ziet, van elkaar houd, zonder (voor)oordelen.
Ik wil denken dat de wereld eerlijk is. Dat iedereen eerlijk is en goed. Ik wil geloven dat alles mogelijk is. Ik wil simpel leven. Ik wil graag dat er overal evenveel te eten is, dat iedereen degelijke huisvesting heeft, vrijheid van meningsuiting is, en dat iedereen in vrede leeft. Ik wil geloven in de kracht van de glimlach, liefde, knuffels, een vriendelijk woord, waarheid, rechtvaardigheid, vrede, dromen, verbeelding.
Dus bij deze dien ik mijn ontslag als volwassene in. En als je het hier niet mee eens bent, dan ren maar achter me aan, want … tikkie, jij bent um!
Over de helft van mijn leven, ik heb nog zoveel te geven
Zware lessen mogen ervaren, over straat getrokken aan mijn lange haren
Niet geliefd en afgewezen gevoeld, door een ander niet altijd zo bedoeld
Vele stormen doorstaan, de zilte zeewind komt eraan
Het geluk lacht me nu toe, ik geniet en leef, ik weet nu hoe (Tineke)
n.b. Om misverstanden te voorkomen: Uiteraard blijf ik werkzaam binnen mijn praktijk! Ik doe niets liever dan dat 😀
Reageren mag en kan hieronder!
Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief:
Geef je naam en e-mailadres door, en geniet meteen alle voordelen:
- Laat je inspireren door inspirerende verhalen
- Leef ontspannen door mijn meditaties
- Geniet meer door de Geniet en Leef-berichten
- Ontdek en ontwikkel je paranormale gaven
- Krijg bericht over nieuwe inspiratiehoek-artikelen
- Blijf automatisch op de hoogte over alle nieuwe activiteiten
Hoi Tineke
Ik doe met je mee en zeg mijn volwassene ook op. Het spelende, zich vrij voelende kind, mag weer zichtbaar worden.
Achter op de motor rijden en straks zelf rijden is zo’n voorbeeld. Heerlijk toch, ondanks wat anderen daarvan vinden het tóch durven doen.
Ik ga dansen, zingen en spelen.
Liefs,
Sandra
Zo ist! Heerlijk genieten!
Hihi… tikkertje spelen, zakdoekje leggen, verstoppertje spelen en na het harde werken marshmallows aan een stokje boven het vuur. Klinkt als muziek in m’n oren 🙂
P.s…..dagje de natuur in en één zijn met de tijd in Balkbrug klinkt ook heel leuk!
Hai Tineke, ik doe met je mee, tikkie jij bent. Ben het echt helemaal met je eens, ontslag van volwassen zijn, heerlijk. Een klein voorbeeldje, gewoon een ja of nee op een vraag die ik stel, zo moeilijk lijkt mij dit niet, wordt meestal beantwoord met een wedervraag waardoor ik weer in denk modus moet grrrrr moe wordt ik hiervan. Als ik bepaalde dingen mooi vindt, t’is nooit “past leuk bij je” nee kleur staat je niet, past niet bij je waardoor, hoe kun je dat nou uitkiezen. En woppa een deuk in mijn zelfvertrouwen. Grrrr nog maar een kleine greep uit wat ik tegen kom tijdens mijn volwassenheid. Dus ik zeg ook ik neem ontslag van mijn volwassenheid. Dank je Tineke 😘
Helemaal fijn hoor, Bianca, om je spelende kind ontdekken. Spelende kinderen kunnen inspirerend zijn in de juiste omstandigheden en zijn zelf minder kwetsbaar omdat ze niet zo bezig zijn met de reacties uit hun omgeving maar opgaan in de ervaring van hun eigen spel en fantasie. En het is handig om ook een volwassen aan boord te hebben, die je voorbeelden kan oplossen.
Als ik mag reageren op je voorbeelden… een volwassen reactie op die wedervraag zou zijn dat je beseft dat die ander nog niet voldoende informatie van je heeft gekregen en je vraag nog niet duidelijk was, ofwel dat je vraag nog niet veilig was omdat de consequenties van het beantwoorden nog niet duidelijk genoeg waren.
Die ander wil gewoon weten waar die precies die ja of nee over moet zeggen en is voorzichtig, misschien terecht voorzichtig. Waarschijnlijk is dat uit ervaring geboren en is die ander gewoon voorzichtig in het oordelen of committeren. Als er teveel van het antwoord afhangt dan kan het zijn dat iemand ontwijkt in plaats van antwoord (iets wat een politicus heel goed moet leren).
De grrr is dan een uiting van je ongeduld, omdat je ergens in verder wilt en die ander blijkbaar erbij wil, terwijl je als volwassene kunt beseffen dat er veel volwassen gekwetste kinderen rondlopen en veel belangen kunnen meespelen, terwijl gedachtelezen niet genoeg werkt om te weten wat er in jou leeft op dat moment. Zelf beter communiceren en wat geduld hebben doen dan wonderen.
Dat tweede voorbeeld zegt me dat het niet genoeg voor je is om iets zelf mooi te vinden en je goed gevoel uitstelt tot je weet wat anderen ervan vinden. Je gaat zelfvertrouwen dan baseren op de groepsoordelen in plaats van jezelf en vind groepslidmaatschap (de relatie of verbinding) een belangrijke waarde maar bent nog onzeker over of je erbij mag horen als je anders bent.
Dat je zelfvertrouwen dan een deuk krijgt, zoals je zegt komt doordat je de “zelf” in zelfvertrouwen onvoldoende plek hebt gegeven en de teleurstelling over antwoorden wel heel veel ruimte in jezelf geeft (wat je probeert bij te sturen om dichter bij de groep te gaan staan, wat een veiliger plek lijkt te zijn).
Zelfvertrouwen dat komt vanuit jezelf is veel minder kwetsbaar. Het is dan gebaseerd op de ervaring dat je kunt omgaan met bepaalde omstandigheden en jezelf daarin kunt dragen. Als je genoeg bewijs hebt verzameld van die vaardigheid dan is het niet meer kwetsbaar en zijn reacties slechts feedback maar geen houvast meer. Totdat je daar bent blijft het aanmodderen en is er nog wat opgroeien te doen. Onzekerheid over je groepslidmaatschappen (relaties) vormt helaas een zwakke basis voor zelfvertrouwen.
Vormen van grenzeloosheid liggen hieraan ten grondslag. Je kunt pas op jezelf staan als je ook helderheid hebt over grenzen en zelf grenzen bezit en waarborgt. Zonder dat leef je van verwarring naar verwarring. Het spelende kind is fijn omdat het je grenzeloosheid leeft, maar als je alleen maar dat leeft dan zul je merken dat je veel botsingen gaat krijgen. Die ander wil namelijk ook erkend worden en ruimte en zijn eigen spel en klank leven en we leven dicht bij elkaar en met elkaar.
Het helpt natuurlijk als je op diep niveau een oké gevoel in jezelf hebt, een rustig fundament. Dan kan je gemakkelijker schakelen tussen spel en volwassene. Op dat niveau kunnen familieopstellingen iets voor je doen en op een ander niveau zijn er cursussen zoals de cursus Communicatie voor betere relaties.
Tot dan kan je gewoon regelmatig lekker pauzeren met je spelende kind en plezier hebben voordat je weer volwassen wordt. Besef daarnaast dat de vrijheid, puurheid en onbevangenheid van het kind bescherming nodig heeft en dat het de volwassene is die dat voor het kind regelt. Kinderen raken snel gekwetst en begrijpen veel nog niet. Een volwassen erbij is dus zo gek nog niet, ook al kan het soms wat lastig zijn.
Enjoy!
Groetjes,
Hans
Ik ben graag diegene die getikt is.
En ik hoop dat er met mij vele ook getikt zullen worden. Het leven is een feestje en dat mag gevierd worden. Hierbij wil ik mededelen dat ik de aanstelling van het kind in mij, heb aanvaard en beloof daarbij plechtig dat ik de daarbij horende eisen zal inwilligen zoals terug lachen als er iemand mijn richting in lacht en lief doen tegen diegene die ik lief vind.
Hallo Myra, wat een ontzettende leuke reactie! Geniet van het leven! Dank je wel!
Ja heerlijk en zo mee eens, wat je schrijft en zeg.
Ook ik leefde als een man van 24 uur werken en doorgaan, nergens geen tijd voor alleen maar werken.
Ook op school moest ik me al een slag in de rondte werken om geaccepteerd te worden omdat ik anders was en dat is mijn hele leven zo gebleven.
IK ging werken en dacht van de pesterijen verlost te zijn, niet dus, er is zelfs iemand ooit ontslagen omdat hij me gepest had.
Maar je ging van baan naar baan en op een moment dan komt die klap je moeder wordt heel ziek en ligt bijna 9 maanden in een ziekenhuis vooral ze overlijd tijdens deze 9 maanden ga je maar door met werken als vrijgezel niemand om je leven en verdriet mee te delen ga je maar door en door, zelfs tijdens de tijd met het regelen voor de crematie bleef je maar doorgaan, ook op de dag van de crematie zelf dan ben je sterk voor iedereen behalve ………….
Staat er een vriendin van je halfbroer goh Henrie wat ben je sterk tot dat moment, maar je blijft doorgaan je gaat weer aan het werk, terwijl niemand vroeg, moet je even niet een time out nemen(vakantie) nee waarom.
Een maand na de begrafenis ging het helemaal mis met Henrie en lag op de ic en zijn nieren waren op door de genegeerde hoge bloeddruk en een huisarts die het niet onderkende.
Je wordt gedeeltelijk afgekeurd en gaat een dialyse traject in met de voorbereidingen voor transplantatie, dat gaat geweldig goed.
Na de transplantatie ga je weer aan werk met een dik boek aan dingen waar je op moet letten niet te zwaar tillen e.d en dan ga je maar een collega halen die even helpt.
Op een dag kon ik geen collega vinden om een zakje van 3,5 kg te tillen, ik dacht nu is het genoeg ik ben naar pz gegaan en heb gezegd dat het niet meer ging en met behulp van het bedrijf afgekeurd worden voor 85 % en met behulp van een aardige keuringsarts helemaal afgekeurd zodat ik geen sollicitatie plicht meer had.
Moraal op de dag toen ik zei genoeg is genoeg ik stop(een zekere zin van ontslag) en ik tegen me zei op de dag na afkeuring riep “Je moet niets meer, alles mag” is het leven voor me een stukje mooier geworden en heeft me wel gemaakt tot de man die ik vandaag ben met een hele mooie hobby dat ik door mijn ogen heel veel mensen de wonderen van de natuur Mag niet MOET kan laten zien.
met licht en liefde : Henrie
Ontroerd heb ik je verhaal gelezen. Dank je wel voor het delen en je openheid. Inmiddels laat je jezelf aan de wereld zien door middel van de mooiste foto’s! Respect Henrie!
Dank je wel Tineke
Hallo Tineke, zo leef ik al heel lang. Eigenlijk ben ik nooit gestopt met kind zijn. Wat een heerlijk gevoel dat is. Al wordt je dan door menigeen voor gek versleten het doet niet af aan het plezier dat je hebt.
Groetjes, Olga
Hallo Olga, je hebt helemaal gelijk hoor, Go for it! 😀