Ik hoop dat we elkaar weer tegenkomen

Dit persoonlijke verhaal maakte ik mee in oktober 2023. Het blijft me als nuchtere Drent nog steeds verbazen hoe het toch mogelijk is dat je de juiste mensen ontmoet op de gekste plaatsen. Ja, het is ongetwijfeld de wet van de aantrekkingskracht en ja, we staan allemaal met elkaar in verbinding, maar toch 😉

De uitvaartdienst

Het is dit jaar voor het eerst, dat ik naar een uitvaartdienst ga. De geliefde schoonvader van mijn broer is vredig ingeslapen op 93 jarige leeftijd.

Samen met mijn moeder rijd ik daarom op deze herfstdag, gevuld met stromende regen en harde windvlagen naar een uitvaartcentrum in het noorden van het land. We komen mooi op tijd aan, en nadat we in het gastenboek onze namen en adressen hebben opgeschreven en de jas aan de kapstok hebben gehangen, lopen we de aula in. Mijn broer en zijn (schoon)familie condoleren we met het verlies.

We nemen plaats en zo langzamerhand komen er nog wat mensen binnen, Het blijkt uiteindelijk een kleine selecte groep te zijn. Voor me zit een oudere man van rond de 80, en we komen even met hem in gesprek. Hij vraagt ons wat onze verbinding is met de overledene. Hij verteld dat hij neurochirurg is en dat de overledene zijn leraar en goede vriend was.

Ik hoop dat we elkaar weer tegenkomen

Het is een mooie dienst, omlijst met stemmige muziek. De hele grote ramen van de aula bieden zicht op een mooi parkje, met zwiepende bomen als gevolg van de harde wind, en een overvolle vijver door de overvloedige regen.

Tot slot krijgt de meneer die voor me zit het woord, en verteld over zijn lange vriendschap, vanaf zijn 14de jaar, met de overledene. Terwijl ik zo naar hem kijk en luister, schiet me ineens de gedachte ‘een bijna-dood ervaring” bij me binnen. Vreemd, en ik vergeet het voor dat moment ook meteen weer.

Hij sluit af met de woorden: “Ik hoop dat we elkaar weer tegenkomen”. Ik raak door deze woorden ontroerd en ben blij verrast.

In gesprek met

Na de dienst worden we uitgenodigd in de ruimte ernaast voor een high tea. In deze ruimte is het lekker warm. Ik ben door en door koud van de grote aula ruimte, zonder verwarming. Mijn moeder en ik gaan zitten aan een tafel, bedoeld voor 4 personen en daar komt de man aangelopen. Hij blijft even een seconde stil staan bij onze tafel en zegt, dat hij bij ons komt zitten. “Natuurlijk” zeg ik in gedachten tegen mezelf, “hoe kan het ook anders”, en daarmee denk ik even terug aan een vorige zeer vergelijkbare ervaring.

Nadat we allen van koffie zijn voorzien en een lekker broodje hebben gepakt, zeg ik tegen de man, die tegenover me zit, dat ik blij verrast ben met de zin, waarmee hij zijn verhaal afsloot. Hij kijkt me even doordringend aan, en zegt, dat het hem heel goed doet, dat ik dit zeg. Hij heeft tot het laatste moment getwijfeld of hij de woorden zou uitspreken, hij wist niet hoe de aanwezige mensen daarop zouden reageren.

Bijna-dood ervaringen

Ik zeg tegen hem, dat ik zag en voelde dat het uit zijn hart kwam, en hij geeft weer aan, erg blij te zijn met mijn reactie. En zo komt het gesprek op het leven na de dood. Zeker nadat hij me vraagt wat voor werk ik doe. Hij geeft aan dat hij neurochirurg is geweest, en dat hij zich meer met de wetenschap heeft beziggehouden, dan de alternatieve kant.

Het schiet me ineens weer te binnen dat ik BDE (bijna-dood ervaring) ‘door kreeg’, en omdat ik het eigenlijk niet rechtstreeks wilde vragen, en denkend aan zijn werkzame leven als neurochirurg, vraag ik hem of hij wel eens een BDE heeft meegemaakt.

Hij antwoord: “Ja, twee zelfs, en het was zo mooi en bijzonder! Hij buigt zich verder naar me toe en zegt zachtjes: “Ik zal je eerlijk zeggen, ik wilde niet meer terug!”.

Wauw, nu valt mijn mond even open. Daarom kreeg ik BDE door, en het blijkt dus dat hij dat zélf heeft meegemaakt! Ik zeg dat ik het een zeer bijzonder fenomeen vind, en dat ik het boek ‘Eindeloos bewustzijn’ van Pim van Lommel in mijn kast heb staan en natuurlijk heb gelezen. In het boek legt deze cardioloog uit, hoe mensen die klinisch dood zijn toch zo’n indringende bijna-doodervaring ervaring kunnen hebben. 

Mijn mond valt nog verder los, wanneer hij vertelt dat Pim van Lommel zijn buurman en vriend is, en dat ze nog steeds samen regelmatig brainstormen over van alles en nog wat. Hij voegt er wel aan toe, dat hij soms wel afstand neemt van het paranormale, omdat hij het soms gewoon niet begrijpt door zijn nuchterheid, waarna hij vertelt over een voorspellende droom die hij eens had, en die de dag erna uitkwam. Hij vindt het nog steeds onbegrijpelijk.

Mijn moeder, die eerst in gesprek was met mijn broer, mengt zich nu ook in het gesprek. Ze vertelt over 2 paranormale ervaringen. Mijn vader en zijn broer, hebben beiden na hun heengaan zich duidelijk aan mijn moeder laten voelen en zien.

En zo vliegt er een uur voorbij, en dankzij de mooie dienst en afscheid en deze bijzondere ontmoeting een fijne ervaring. Ik hoop dat we elkaar weer tegenkomen.

Herken je het, ontmoetingen met mensen die je bij blijven? Laat me je verhaal hieronder weten.

Een BDE meegemaakt en wil je meer weten? Klik dan hier.