We maken het allemaal wel mee, dat iemand zijn frustraties op je botviert. Een frustratie is eigenlijk geen gevoel, het is iets, wat in je hoofd zit, iets wat jij ervan hebt gemaakt. Dus een overtuiging of verwachtingen die je hebt. Je hebt jezelf iets wijs gemaakt, bijvoorbeeld een bepaald idee van hoe iets zou moeten gaan. Dit heb je ge-creëert in je hoofd. Zodra die overtuiging of verwachting niet uitkomt, ontstaat er een ‘gevoel’ van frustratie.
Shakespeare zei ooit:
Niets is goed of slecht, alleen hoe we er over denkenShakespeare
Het kan je baas zijn die zijn frustraties op je afreageert, als de zaken niet lopen zoals hij het had bedacht, een vriend die zijn irritaties kwijt moet, een buurvrouw die niet lekker in haar vel zit en zo zijn er vele voorbeelden te noemen.
Ook kinderen laten het goed merken als het niet goed gaat met ze, richting de ouders. Ze kunnen veilig hun frustraties aan ze kwijt, omdat ze weten, dat er van ze gehouden wordt, ongeacht hun gedrag. Erg vaak laten we ons uit het veld slaan, want het is niet prettig een boksbal te zijn. Het is vaak een kwestie van grenzen stellen.
Misschien zou je het volgende inspirerende verhaal in gedachten kunnen houden, als het weer eens gebeurd?!
De wet van de vuilniswagen
Op een dag pakte ik een taxi en we vertrokken naar de luchthaven. De taxi-chauffeur reed keurig netjes op de rechter rijstrook, toen er plotseling een auto uit een parkeerplaats de weg op schoot. De taxi-chauffeur ging vol in de remmen, slipte en miste de andere auto met een paar centimeter.
De chauffeur van de andere auto schudde met zijn hoofd en begon te schreeuwen naar ons. De taxi-chauffeur lachte en zwaaide naar de man. En echt waar, oprecht vriendelijk. Zo oprecht dat ik vroeg: “Waarom doe je dat? Deze man rijdt ons bijna het ziekenhuis in.”
Frustraties
“Tja,” zei de taxi-chauffeur, “dat is wat ik noem de wet van de vuilniswagen.” Hij legde uit dat mensen regelmatig vuilniswagens zijn. Ze lopen rond met vuilnis, zoals frustratie, boosheid en teleurstelling. Als hun vuilnis zich opstapelt, moeten ze een plek vinden om het te dumpen. Soms dumpen ze het op mij.
Ik vat dit niet persoonlijk op. Ik glimlach, ik zwaai, ik wens ze het allerbeste en ga vrolijk verder. Ik neem hun vuilnis niet aan. En ik neem hun vuilnis niet mee naar andere mensen op het werk, thuis of op straat.
En als het je nog niet duidelijk is
Laat van je horen!
Jouw ervaring is belangrijk voor ons. Schrijf je reactie hieronder en deel je vragen en gedachten over dit onderwerp.
Zo mooi deze, gebruik ik ook altijd als er mensen zijn die als een gek rijden ofzo dan zeg ik ach…misschien moet zijn vrouw bevallen…en voelt dan toch anders dan dat je in de negative flow meegaat
Geweldig, deze wet klinkt als muziek in mijn oren. Herkenbaar, bruikbaar, verruimend, maar vooral geeft het mij het gevoel dat het naast ontspanning om ergens niet in mee te gaan deinen, je met ‘n vrij hart verder gaat en gewoon je ding doet.
Dankjewel voor je reactie Frieda. Ik vindt het fijn dat dit zo resoneert bij je. Dus mocht er eens wat voorvallen in je leven, denk aan de Wet van de Vuilniswagen. Je hoeft niets met de frustraties van een ander 😉